SUSMAK...

Susmak kabullenmektir habersiz geleni
Bazen acı çekmektir,
Haklılığını bile bile boyun bükmektir,
Kelimelere küsmektir üzmemek için sevdiğini…

Susmak dinlemektir alabildiğine hırçın düşünceleri;
Bazen göz yaşlarını saklamaktır,
Hüznü sessizliğe zincirlemektir,
Göstermemek için toprağa düşeni…

Susmak sevmektir adını haykıramadığın kişiyi,
Bazen ödün vermektir,
Hicranıyla yüreği dağlamaktır,
Gitmesin diye sıkı sıkı örtmektir yüreğini…

Susmak hapsetmektir aşamadığın çaresizliği;
Bazen geleceği beklemektir,
Hatıralar uğruna sineye çekmektir,
Dostluk adına çiğnemektir gururunu…

Susmak ölmektir yaşamak adına hayatı;
Bazen kaçıp gitmektir,
Hayatla kaderi birleştirmektir,
Teslim olup kaybetmektir mücadeleni…

SONSUZLUK



belkide vakit çok geç
belkide dönülmeyecek kadar yol kattetmişim
sonsuzluğa doğru giden yolda seni tanımıştım
seni doğru insan sanmıştım
seni gerçeksin demiştim
rüyalarmdaki düşlerimdeki insansın demiştim
yolumuz daha çok uzun sanmıştım
sanmıştım ki sonsuzluk bitmez
BİTERMİŞ DEMEKKİ..!
daha doğru ikişiyle başladııın yolda tek kalınca bitti..
yarı yolda kaldım
sevgimizde yolumuz gibi sanmıştım
tükenmeyen ve hiç bitmeyen bi sevgi sanmıştım..
daha doğrusu düşlerimdeki erkeğin sevgisini öle sanmışitım
yolumu kaybettim biliomusun???
sonsuzluğa yaptığım yolculukta
rehberimi,kaptanımı kaybettim.
hangi yöne gitsem çıkmaz sokak bana artık
bende bu sevgi senin kadar kısa sürsün isterdm
ama heryer çıkmaz sokak işte
sanmıştım ki bu sonsuzluğu seveceksin hiç bırakamayacaksın...
sanmıştımki sevdin...!!!
ama okadar çok yanılmışım ki
okadar çok hemde..
beni sevceğini düşünebilcek kadar saçmalamışım demekkii
senin yolunda bitti sevginde
bense aynı yollarda devam ediyorum
o beni yalnız bırraktı belki ama
o bilmiyorki
ben aslında hep onun yanındayım
inşallah o böle korkusuzca bi yola girmez..!
yiyeceğim,içeceğim yokken sonsuzlukla savaştım.
sevgimle içinde kaç fırtına yaşadım
içimdeki fırtınalarla kaç ebimi darman duman ettim
içimdeki yağmurlarla o evleri tekrar kurmaya gücüm yetmedi..
çünkü sevgim için yaptığım mücadelelerde,savaşlarda
hep kazanamayan hep kaybeden ben oldum..!
GÜCÜM KALMADI
bana yol arkadşı lazım o da yok
hayat böyle işte yalnız geldim yalnız ölcem..
hayatmın,hayallerimdeki kişinin üzülmemesi dileğiyle

YOL ARKADŞIN AMAZON


''arkadşlar bu da benim kendi şiirim tamamı bana ait''

Sensizliğe de hazırım ben,
Dayanabilirim…
Yeter ki sen mesut ol,
Yüreğim sabır taşı…
Gözlerim desen,
Ağlamasını unuttu!
Zor günler kaderim benim,
Bu güneş kaç defa sensizliğime doğdu?
Kaç defa sensiz akşamlarımda,
Dolunay yoldaşım oldu.
Mutluydum, avareydim,
Başım yukarda geziyordum.
Şimdi çok yorgunum
Tadım tuzum yok,
Üstelik bir de sen yoksun
Gözlerine vurgun olduğum!
Duygularım ağırlaştı,
Özgür kuşlar gibi uçamıyor…
Yüreğim soğuk mu soğuk,
Kare kare üşüyor!
Zaten ben öteden beri hep
Gülle değil dikeniyle uğraştım…
Tükenmez umudumun peşinden bile bile,
Deli taylar gibi koştum!
Acabalarımı büyüte büyüte,
Nice sensizlik kapılarını açtım?
Şimdi yine ağustosta buz kesen günlerdeyim,
Dakika dakika yüreğimi dağlayan zulümlerdeyim…
Avcımdaki çizgiler karma karışık
Hangi yola düşsem kestiremiyorum?
Seher vakitlerinde selamsız uyansam,
Günaydınlara hasret kalsam yeniden;
Ne çıkar?
Umutsuzluk bulutları sarmış yüreğimi,
Her günüm sensizliğe kilitli;
Biliyorum!
Sensizliğe de hazırım ben,
Dayanabilirim…
Yeter ki sen mesut ol,
Yüreğim sabır taşı…
Gözlerim desen,
Ağlamasını unuttu