AHMET KAYA

Biz üç kişiydik; Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek...
Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara
Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda çapraz tüfek.

El tetikte kulak kirişte ve sırtımız toprağa emanet
Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi
Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık
Deniz çok uzaktaydı ve dokunuyordu yalnızlık.

Gece uçurum boylarında, uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmeğimize, türkümüze çarpar geçerdi
Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan, tüterdi buram buram
Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi.

Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan' ı,
Ateşböcekleriyle bir oldu kırpışarak tükendi.
Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza,
Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi...

Oy Nazlıcan vahşi bayırların maralı
Nazlıcan saçları fırtınayla taralı
Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine
Oy Nazlıcan... oy can evinden yaralı.

Nazlıcan serin yayla çiçeği
Nazlıcan deli dolu heyecan
Göğsümde bir sevda kelebeği
Nazlıcan ah Nazlıcan...

Artık yenilmiş ordular kadar eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça
Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik,
Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda.

Bedirhan'ı bir gedikte sırtından vurdular
Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca
Titredi ve iki yana düştü kolları.

Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını
Devrilmiş bir ağaçtı ay ışığında gövdesi
Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine
Göğsümü çatlatırken nabzımın tükenmiş sesi.

Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı,
Birazdan ateşi karıştırıp bir cigara saracaktı
Oysa ölüm sadık kalmıştı randevusuna ah
O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı.

Ey Bedirhan; katran gecelerin heyulası,
Ey Bedirhan; kancık pusuların belası
Sen de böyle bitecek adam mıydın, konuşsana...
Ey Bedirhan ey mezarı kartal yuvası.

Bedirhan mor dağların kaçağı
Bedirhan mavi gözleri şahan
Zulamda suskun gece bıçağı
Bedirhan ah Bedirhan.

Biz üç kişiydik
Üç intihar çiçeği
Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Suphi...

Ahmet Kaya - Odam Kireçtir Benim

Odam kireç tutmuyor
Kumunu katmayınca
Sevda baştan gitmiyor
Sarılıp yatmayınca
Odam kireçtir benim
Yüzüm güleçtir benim
Soyunda gir koynuma
Tenim ilaçtır benim
Baba ben ölmüşmiyem
Kürkümü geymişmiyem
Ben sevdim eller aldı
Niye ben ölmüşmiyem

O da güsell:D

Titrek bir mum alevinin havaya biraktigi bulanik bir is,
Ve göz gözü görmez bir sis degildik biz
Beni bilimle anla iki gözüm, felsefeyle anla,
Ve tarihle yargila...

Bal degildir ölüm bana,
Idam gül degildir bana,
Geceler çok karanlik,
Gel düsümdeki sevgilim,
Ay isigi yedir bana...

”Ahh... Ben hasrete tutsagim,
Hasretler tutsak bana
Biyigimdan gül sarkmaz,
Biyik birakmak yasak bana,
Mahpus bana, sus bana.
Yaglik ilmek boynuma...
Sevgili yerine
Koynuma idamlar alir, idamlar alir yatarim,
Ve sonra sabirla beklerim,
Bulutlari çekersiniz üstümden,
Suçsuzlugumun yargilayicilarini yargilarsiniz,
Ve o güzel gelecegi getirirsiniz bana...
Ölüm tanimaz iste o zaman sevgim,
Tirnaklarimi geçirip topragin sirtina, dogrulurum,
Gözlerimde günes kosar,
Ve çiçekler ekersiniz, çiçekler ekersiniz topragima...”

Duygu bana, öykü bana,
Roman gibi her an bana
Hücremde yalnizim gel,
Gel düsümdeki sevgilim,
Soyunup hazirlan bana.

“Biraz sonra asmaya götürecekler beni,
Biraz sonra dalimdan koparip öldürecekler beni,
Hosçakalin sevdiklerim;
Dört mevsim, yedi kita, mavi gök...
Bütün doga hosçakalin...
Hosçakalin sevdalilar,
Çocuklar, üniversiteliler, genç kizlar,
Sonsuz uzay, gezegenler ve yildizlar,
Hosçakalin...
Hosçakalin senfoniler, oyun havalari,
Sevda türküleri ve siirler.
Bildirilerimizin ve seslerimizin yankilandigi sehirler.
Daglarinda yürüdügümüz toprak,
Yalinayak eylem adimlariyla geçtigimiz nehirler hosçakalin...
Hosçakalin agiz tatlarim;
Sicak çorbam, çayim, sigaram...
Havalandirma siram, banyo siram, kelepçe siram...
Parkami, kazagimi, eldivenlerimi, ayakkabilarimi,
Ve kalemimi, ve saatimi,
Ve kavgami biraktigim sevgili dostlar
Hosçakalin, hosçakalin...”

Dostum bana, sevdam bana,
Solugunu geçir bana,
Uyku tutmuyor gözüm,
Anilar siraya girdi.
Gel anne süt içir bana.

”Hosçakalin anilarimi biraktigim insanlar,
Mutlulugu için dövüstügüm insanlar,
Yedi bölge, dört deniz,
Yedi iklim, altmis yedi sehir,
Okullar, mahalleler, köprüler, tren yollari...
Deniz kiyilari, balikçi motorlari, takalar,
Asfalt yolu boyu dizilmis fabrikalar,
Ve isçiler ve köylüler...
Hosçakal ülkem
Hosçakal anne, hosçakal baba, kardesim,
Hosçakal sevgilim, hosçakal dünya,
Hosçakalin dünyanin bütün halklari,
Sinirli olmayan mekâna,
Sinirli olmayan zamana gidiyorum ben;
En sevda halimle, en yasayan halimle,
Gidiyorum dostlarim,
Hosçakalin, hosçakalin...
Beni yasamimla sorgula iki gözüm,
Beni yüregimle, beni özümle,
Bilimle anla beni, felsefeyle anla beni,
Tarihle anla beni,
Ve öyle yargila.

yorgun demokrat

Karanlik yollardan geçtik
Zehir gibi sular içtik
Bir yanimizda ölüm
Bir yanimizda yar sevdik
Bir degil bin bir kere
Sirat köprüsünden geçtik
Cehennem de ne milletin
Ta gögsünü deldik geçtik
Bu yolda dönemler oldu
Mum gibi sönenler oldu
Yar gögsüne bas koymadan
Vurulup düsenler oldu
Bir sen kaldin geride
Ah akip gidiyor hayat
Yüregim anliyor seni
Artik susma yorgun demokrat
Sarkilar küsmüs dudaga
Ömründe gecikmis hasad
Karismis çoluk çocuga
Geçim derdinde demokrat
Içlenir hatirladikça
Izlerini o günlerin
Düse kalka bata çika
Yasadigi o depremin

halkların kardeşliği adına

Yeni bir dünya için kardesler
Yeni bir dünya için bu kavga
Bu kan
Bu zulum

Yeni bir dünya için kardesler
Yeni bir dünya için bu sabir
Bu kin
Bu sanci

Bu daglarda vuruldu boyunduruk
Kinali türkülerin boynuna
Halklarin kardesligi adina
Bu daglarda desildi gebe kadinlarin karni
Bu daglarda bogazlandi istiklal-i tam
Oysa namlular daha sogumamisti

Ekmegimiz yoktu
Mermimiz yoktu
Bin can ile
Bir umut ektigimiz
Topragimiz yok.
Daglar gibi yigildi ölüler
Ve ayaklar altinda namusumuz

Lanetlenmis
Aç çoluk çocuk
Kadinlarimiz, davarlarimiz

Haldan bilmez
Geçit vermez kanli zilan
Of off offf be

Tifüs ve kanser
Ve siyatik
Difteri
Kalp yetersizligi, ülser vesaire
Ve cümle illeti muzir haseratin
Bir de açlik
Bir de zulum
Bir de zindanlar.

Issiz bir ugultudur doganin padisahi
Fideler ciliz
Daglarda umudun hazin sancisi
Topragin bagrinda tohum
Kan revan içindedir.
Ve kan revan içindedir türkülerimiz;

“Kis günüdür güller açmaz
Dallarda bülbüller ötmez
Can arzular elim yetmez
Vahh limin
Birindarim
Içerden
Içerden yar içerden
Kes bagrim yar içerden”
Iste namus
Intihari düsünür kederinden
Ve bu bos tencerenin onulmaz kahri
Utanir kendikendinden
Birebir vermeyen toprak
Karasaban
Yasli öküz.
Sebisübyan
Aç-susuz
Ne giden
Ne beklenen var
Ve daglarda
Çirilçiplak eskiyalar

paylaşımın için saol osman Wink

dinlemeyin su adamı ya

adam pkk la işbirligi icinde siz bu adama para kazandırıosunuz